هوای اربـعـیـن دارد دل بیچـاره ام یـارا           نگاهی کن نگـاهی کن دل بیچـاره ما را

نمی دانم دوبـاره می رسم تا کـربلا یا نه           کنم جاری به لب آقا قسم بر جان زهرا را

همین حالا ببر ما را بهشت کربلای خود           چه تضمینی ست تا بینم طلوع صبح فردا را

نـیَـم لایـق، نیَـم قـابل، ولی آقا قـبولم کن           که چون قطره در آن وادی ببینم صحن دریا را

بده اذنی که تا هستم در این دنیا دراین دنیا           ببینم من دوباره کربلا آن شور و غوغا را

غرض این بود یا مولا نگاهی سویم اندازی           وگرنه از قدیم احسان نمودی بی سر و پا را